Tijl Nuyts
Biografie
Tijl Nuyts (1993) is een frequent gebruiker van het openbaar vervoer in Brussel, België en daarbuiten. Daarnaast is hij auteur en dichter, onderzoeker en eindredacteur poëzie van het literaire tijdschrift Kluger Hans. In 2017 werd zijn poëziedebuut ‘Anagrammen van een blote keizer’ (Polis) genomineerd voor de C. Buddingh’-Prijs. De opvolger ‘Vervoersbewijzen’ (Wereldbibliotheek, 2021) werd bekroond met de Herman de Coninckprijs 2022 en staat op de shortlist van De Grote Poëzieprijs 2022. Gedichten en korte verhalen verschenen onder meer in Tirade, DW B, Deux Ex Machina, Poëziekrant, Het Liegend Konijn en DIG. Essays over literatuur, muziek, beeldende kunst en televisie verschenen in De Nederlandse Boekengids, Awater, De Lage Landen en op Mvslim.com en De Reactor. Hij droeg voor uit zijn werk op verschillende podia in België en Nederland.
Lezingen
Een lezing van Tijl kan verschillende vormen aannemen. Dat kan gaan van een gesprek met een interviewer tot een vraaggesprek met het publiek of van voordrachten met een inleiding tot een workshop waarin het publiek wordt geprikkeld om zelf met woorden en teksten aan de slag te gaan. Tijl gaat graag in overleg met de organisator om de geschikte vorm te vinden.
Zijn recentste dichtbundel ‘Vervoersbewijzen’ (Wereldbibliotheek, 2021) vormt steeds de focus van de lezing. Tijl gaat graag in gesprek met het publiek over de thematiek van de bundel: zingeving en religie in de openbare ruimte. Daarbij wil hij het onder meer hebben over de steekvlampolemieken die vandaag de dag in onze samenleving worden gevoerd over de plaats van religie in de publieke sfeer, en over hoe hij met de gedichten in ‘Vervoersbewijzen’ op zoek gaat naar een taal om op een speelse en tegelijk serieuze manier over zingeving en (on)geloof te spreken.
Afhankelijk van het doelpubliek kan de lezing inzoomen op verschillende deelaspecten van de bundel en op de diverse debatten en inspiratiebronnen die aan de basis van de gedichten liggen. Tijl kan bijvoorbeeld zijn spreekpositie behandelen en vergelijken met die van het publiek. Zijn perspectief is dat van een jonge twintiger en millennial, van een agnost die in Brussel in contact kwam met verschillende geloofsgemeenschappen en zich gaandeweg bewust werd van de (openbare) ruimte die hij dagelijks inneemt, doorkruist en deel van wordt. De grootstedelijke context waarin de bundel tot stand komt daarbij ook expliciet aan bod, net als de vraag waarom mobiliteit en het openbaar vervoer in zo'n belangrijke rol in ‘Vervoersbewijzen’ spelen. Ook kan Tijl het hebben over hoe bredere maatschappelijke debatten over religie en (post)seculariteit zijn gedichten beïnvloedden, en hoe hij daarbij specifiek geprikkeld werd door denkers als Cornel West, Zygmunt Bauman en Nadia Fadil.
Daarnaast gaat Tijl ook graag dieper in op de plaats van spiritualiteit in hedendaagse poëzie. Hij bespreekt hoe hij het schrijfproces heeft aangepakt en hoe hij de bundel precies opbouwde. Ten slotte kan hij meer vertellen over hoe de essays die hij schrijft voor verschillende media zijn poëzie bevruchten, en kan hij een tipje van de sluier lichten over zijn nieuwe gedichten en toekomstige roman.
