“Voorlezen is een leuk moment samen”

“Wie wil er mee een liedje zingen om te beginnen?” Op de eerste verdieping van de bibliotheek in Kontich zit een groepje peuters en kleuters klaar voor een auteurslezing van Saloua El Moussaoui. “Ik zing eerst even voor, dan mogen jullie meedoen.” De auteur zet aan: “Eén, twee, drie, vier, knuffeldier. Loesje geef maar hier.” Niet alleen de kinderen volgen direct, ook hun ouders zetten gelijk mee in. Na die opwarmer neemt Saloua haar boek ‘Knuffeldief’ in de hand en begint met voorlezen. Het is muisstil in de zaal. Alle oogjes zijn gericht op het scherm waarop de pagina’s van het boek geprojecteerd worden.

In ‘Knuffeldief’ passeren verschillende basisemoties. Ali wordt boos, blij en verdrietig. Die emoties worden telkens benoemd. Ook voorzetsels spelen een prominente rol in het verhaal: op, onder, naast, voor … Erg belangrijk voor de basisbewegingen van peuters en kleuters, lijkt me.

Als het boekje uit is, vraagt Saloua of de kinderen zin hebben om zelf een knuffel te knutselen. Ze heeft voorgedrukte tekeningen bij die naar hartenlust worden ingekleurd en beplakt met veertjes en stukjes wol. Terwijl de kinderen daarmee aan de slag zijn, grijp ik mijn kans om aan Saloua te vragen hoe ze hiermee begonnen is. “Ik lees heel graag en hou ervan om me te laten meeslepen door een verhaal. Ik heb elf jaar als kinderbegeleidster gewerkt, vooral met baby’s en heel jonge kinderen. Taal is voor mij erg belangrijk, maar ik miste handvaten in wat ik wilde doen. De opleiding ‘Pedagogie van het Jonge Kind’ heeft me op weg gezet. Voor mijn bachelorproef heb ik een kist ontworpen voor kinderen die een broer of zus krijgen. Ik werkte op de Luchtbal in Antwerpen en ervaarde de boekjes die we hadden als nogal wit voor onze doelgroep. Zo ben ik zelf beginnen schrijven en ontstond Ali, die er een broer of zus bij krijgt. Na corona ontdekte ik Studio Sesam en had ik het geluk met hen in zee te kunnen gaan. Zo heb ik ook illustrator Geert Nijs leren kennen, met wie ik ook soms auteurslezingen geef. Ik wilde niet per se een boek maken over een Marokkaans kind, maar ik wilde herkenbaarheid creëren. Het doorbreekt ook de genderrollen omdat vooral de vader in beeld komt als de opvoeder. In mijn tweede boekje, ‘Knuffelfris’, wordt de knuffel gewassen. Iets wat kinderen doorgaans niet leuk vinden. Ik hoop dat het verhaal ouders helpt bij de problematiek om de knuffel even af te geven.”

Een ouder onderbreekt ons gesprek en excuseert zich bij Saloua: “Tilly kan nog niet goed stilzitten.” Saloua stelt haar gerust en zegt dat het niet uitmaakt: “Ik breng zoveel mogelijk variatie. Zelfs als ze rondloopt, is het helemaal goed!” Hanne, mama van Fien (4) en Daan (1,5), vertrouwt me toe dat ze vaak naar de bib komen en deelnemen aan activiteiten. “Deze lezing werkt voor beide leeftijden. Ik heb het boek net gekocht, want het is fijn dat een kindje met een andere huidskleur de hoofdrol heeft. We lezen veel Jip en Janneke thuis, maar Takkie de hond wordt af en toe nogal onheus aangepakt en er worden ook sigaren gerookt. Dat komt toch uit een andere tijd.” Saloua pikt in: “Niet alleen taalontwikkeling, maar ook taalplezier – het genieten van lezen én luisteren – vind ik belangrijk. Voorlezen is een leuk moment samen en stimuleert zowel de fantasie als de taalvaardigheid. Nu ik dat allemaal gezegd heb, denk ik dat ik nog wat ga voorlezen.”

Verslag door Bob Van Mol.