Shari Van Goethem (°1988) is net als ieder mens zo veel en zo weinig tegelijkertijd. Een dichter, wat doet vermoeden dat ze iets heeft met taal. Taal met weinig woorden, die ze liefst zo lang mogelijk onuitgesproken laat, zodat ze traag kunnen rijpen. Een filosoof, een warhoofd, een kronkelkop waarin voortdurend gedachten opspringen die alle richtingen op willen. In haar studie wijsbegeerte ging haar interesse vooral uit naar de filosofie van de kunst en de filosofie van de religie vanuit haar overtuiging dat we meer dan ooit nood hebben aan subtiele taal. Zoekend is ze, altijd onderweg. De poëzie blijft daarbij haar belangrijkste tochtgenote. Met haar subtiliteit draagt de poëzie de grootste belofte in zich. In maart 2015 hebben haar gedichten haar tot in het Sportpaleis (Rotspaleis) gebracht. ‘Een man begraaft een boom’ (2016) is haar poëziedebuut. Daarin maakt ze een problematische relatie tussen een man, een vrouw en een kind met eenvoudige taal bespreekbaar. 'Tere stengels' verscheen in oktober 2019, daarmee snijdt ze het thema van de leegte aan.
