Rachida Lamrabet (1970) is schrijfster en juriste. Ze kwam met haar kortverhaal 'Mercedes 207' in 2006 in Kifkif, een magazine gewijd aan nieuwe stemmen in Vlaanderen, en won zo hun prijs 'Kleur de kunst!'.
Ze debuteerde als schrijver van romans in 2007 met 'Vrouwland'. Dit boek, dat een licht tracht te werpen op de problemen waarmee inwijkelingen te maken hebben, won een jaar later de Debuutprijs van boek.be. 'Een kind van god', het volgende werk, sleepte de BNG Nieuwe Literatuurprijs in de wacht. Sindsdien gaf ze ook 'De man die niet begraven wilde worden' uit, alsook enkele bijdragen aan verhalenbundels.
Ze schreef enkele theaterteksten, met name 'Belga' (2009) en 'Zetels van goud' (2012) en 'De handen van Fatma' (2014).
Ze debuteerde als schrijver van romans in 2007 met 'Vrouwland'. Dit boek, dat een licht tracht te werpen op de problemen waarmee inwijkelingen te maken hebben, won een jaar later de Debuutprijs van boek.be. 'Een kind van god', het volgende werk, sleepte de BNG Nieuwe Literatuurprijs in de wacht. Sindsdien gaf ze ook 'De man die niet begraven wilde worden' uit, alsook enkele bijdragen aan verhalenbundels.
Ze schreef enkele theaterteksten, met name 'Belga' (2009) en 'Zetels van goud' (2012) en 'De handen van Fatma' (2014).